Erfelijke aandoeningen bij de Beagle

De aandoeningen manifesteren zich al op jonge leeftijd en behoeven vaak levenslange of regelmatig terugkerende behandeling. De Beagle heeft aanleg om te dik te worden, wat de nodige gezondheidsproblemen met zich meebrengt. Engels onderzoek heeft uitgewezen dat de eigenaar van deze rashond zo’n 360 euro per jaar uitgeeft aan de dierenarts.

Geschiedenis
De Beagle is een Brak van Britse herkomst. Brakken zijn honden die met hun fijne neus het wild opsporen voor de jagers. Over de oorsprong van de Beagle zijn de meningen verdeeld. Volgens sommigen bestond hij al in 400 v.Chr. in Zuid-Europa, en namen de Romeinen hem mee naar Engeland; volgens anderen is de Beagle een dwergvariëteit die afstamt van de Brakken die Willem de Veroveraar in de elfde eeuw vanuit Frankrijk meenam naar Engeland; weer anderen menen dat de Beagle afkomstig is uit Zuid-Frankrijk en pas in de vijftiende eeuw in Engeland terechtkwam door de 100-jarige oorlog. Hoe dan ook: in de zestiende eeuw verspreidde de Beagle zich over heel Engeland.

In de tweede helft van de negentiende eeuw ging men zich serieus bezighouden met fokken. Er ontstonden twee stromingen: een jachthondenlijn en een showhondenlijn. Begin twintigste eeuw maakte de fokkerij een grote bloei door, maar die werd vrijwel tenietgedaan door de Eerste Wereldoorlog. Binnen een paar jaar was het ras teruggefokt. Toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak, importeerden de fokkers – door ervaring wijs geworden – Amerikaanse honden, die met de Britse Beagles werden gekruist.

In 1954 kwamen de eerste Beagles vanuit Engeland naar Nederland. Ze worden hier uitsluitend als huishond gehouden. Helaas kampt het ras met heel wat erfelijke problemen.